گاهی دلم به اندازه تمام غروب جمعه ها می گیرد

دوست داشتنت را مرور می کنم که مبادا لحظه ای بی یاد تو از قلم بیفتد!

به دنبال واژه میگردم تا تو را صدا بزنم!

یابن الحســــــن………

مولا جـــــان………

آقـــــــای من……..

نامت را به کودکان جهان آموختم و به چشم خود دیدم که

رنگین شده لبان شان از شکوفه های توت.

پارادوکس عجیبی است……

تو قرار منی و من بی قرار توام

ای قرار بی قراری هایم…….بیا تا قرار گیرد این دل بی قرار من!

دل من همان کودک نا آرامی است که قفط در آغوش تو آرام می گیرد…..

تو کجایی گل نرگس؟

دل بی تاب من از دوری تو تاب ندارد

به خدا تاب ندارد…..